Ons weekend stond volledig in het teken van ballet. Beide dochters dansten mee in de tweejaarlijkse voorstelling van balletschool Dimphy en Stichting Dans. En dat is niet zomaar een dansje in een klein zaaltje, maar 4 voorstellingen in een bomvolle Lievekamp. Een avondvullend programma met maar liefst 49 optredens door 320 dansers en een enorme organisatie erachter met veel vrijwilligers. Maar ook met veel wachten en laat naar bed, en dat is niet niks als je 6 en 9 bent. Goede reden dus voor een bijzonder cadeau.
Zussen hebben een speciale relatie heb ik gemerkt. Nu ken ik alleen de relatie tussen mijn dochters natuurlijk, maar ik heb zo’n vermoeden dat het wel vaker voorkomt. Een enorme liefde voor elkaar, maar ook strijd, kattigheid en jaloezie.
Oftewel, kleine dames zijn net als grote dames.
Erg bijzonder dus om ze -waarschijnlijk voor de eerste en laatste keer- samen op het podium te zien staan. En stiekem hoopte ik natuurlijk ook dat het hun band een beetje zou versterken. Na de voorstellingen van 2012 en 2014, waarbij de oudste meedanste, kreeg ze een sieraad als een blijvende herinnering. De eerste keer -hoe kan het ook anders- een ketting met balletschoentjes van LOVY. De tweede keer een mooie zilveren ring. Maar dit keer wilde ik iets dit keer zelf iets maken, een sieraad met een boodschap.
Van een vorig edelsmeden-project had ik nog een stuk zilver over, met daarop golvende patronen gesoldeerd. Hier heb ik een mooi deel van uitgekozen en door tweeën gedeeld, zodat het patroon doorloopt én ik zaagde aan beide kanten een half hartje uit. De oudste dochter kreeg er een blauwe zirkonia in, de jongste een roze. Samen vormen ze een geheel, maar ze zijn op zichzelf ook een sieraad.
Net als mijn dochters.
Om het af te maken maakte ik er ook nog een paar oorbelletjes bij. Gelukkig vonden ze het allebei prachtig. Al vond de jongste de pinguïn-knuffel die ze kreeg natuurlijk nog véél mooier. En zo hoort het ook als je 6 bent.
Ook nog een hele dikke dankjewel aan alle vrienden en familie die kwamen kijken. En door wie ze ook nog werden overladen met cadeautjes en rozen!
En tenslotte ook nog een heel groot compliment aan Dimphy, Isabeau, Mieke, Marjorie, de mensen van Stichting Dans en alle vrijwilligers die betrokken waren bij de voorstelling. De dansen, het thema, de kostuums en de muziek. Het was wederom een prachtig en compleet plaatje. Ik heb hem 3x achter elkaar gezien (waaronder 2x op 1 dag!) maar ik had hem zó nog wel een keer willen zien. Ik kijk nu al uit naar de voorstelling van 2018!
Wat kun je toch geweldig schrijven Chantal! Tranen in mijn ogen, zeer hartverwarmend en wat een mooi sieraad, daar kunnen ze trots op zijn, nu en zeker voor later. Zussenliefde zo ❤ Groetjes Miranda
Hi Chantal,
Het is zo’n 17 jaar geleden dat ik jou voor het eerst in Maastricht heb ontmoet. Ik ken je dus al een hele tijd. Dat je prachtige dochters hebt kan ik bevestigen. Dat het zo’n mooie balletvoorstelling was, heeft mijn vrouw me al laten weten. Dat je heel creatief bent en de prachtigste accesoires kan maken hebben wij gisteren op de communie nogmaals mogen zien. Dat je dat als edelsmit nu ook kan bewijst wel uit de foto’s van deze blog.
Het is trouwens de eerste keer dat ik jouw blog lees en ben aangenaam verrast over de heerlijke schrijfstijl die je hebt.
Want dat, DAT wist ik namelijk nog niet van je.
Blijf vooral doorgaan met de wereld aangenaam verrassen.