Zo. 3,5 jaar geleden dat ik mijn laatste blog heb geplaatst. Je zou haast gaan denken dat mijn leven saai is. Dat valt wel mee hoor. Tenminste, zo tijdens deze semi-quarantaine is het allesbehalve spannend. Maar de tijd is voorbij gevlogen. De afgelopen vier jaar was een soort denderende trein, een aaneenschakeling van leuke en hele, hele verdrietige dingen.
Ziektes en overlijden. Een nieuwe baan en een nieuwe webshop. Nieuwe plannen en kinderen die opeens naar de middelbare school gaan. En een nieuw huis.
Ons droomhuis
Mag ik het zo noemen? Ja, best wel. Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar tijd om verliefd te worden was er ook helemaal niet. Andere kopers hijgden al in onze nek en we konden niet anders dan de sprong maar gewoon wagen. En de liefde kwam vanzelf, bij het ontwerpen van mijn droomkeuken, het zoeken naar precies de goede tegels, het uitslopen van kilometers schrootjes en het verven van de vrijgekomen meters dakbeschot.
Kwam die opleiding Binnenhuisarchitectuur toch nog een keer van pas.
En de tuin. Oh de tuin! Een braakliggende chaos met bergen zand en hobbel-de-bobbel grond. Maar ook met een prachtige kersenboom (die nu in bloei staat!) en inmiddels ook met vissen en -eindelijk!- kippen. In mijn hoofd zie ik het al. Nu alleen nog uitvoeren, dat 5 jaren plan waarin mijn schroothoop veranderd in mijn moestuinparadijs.
Vintage Accessoires webshop
Nog een droom die uitkwam was mijn tweede webshop. Bijna 2 jaar geleden heb ik (naast Hip je Huwelijk in) een Vintage Accessoires webshop geopend. Want oh wat houd ik van de jacht, het zoeken naar de pareltjes en wat word ik toch blij als ik iets verkoop. Yes! Iemand die hier net zo enthousiast van wordt als ik!
En ja, het is ploeteren. Om gezien te worden. Om anderen net zo enthousiast te krijgen. Maar wat houd ik ervan. Er zijn weinig dingen die mijn enthousiasme zo weten aan te wakkeren als een mooi paar manchetknopen of een kekke broche. Mijn kinderen vinden mij maar raar.
Alsof zij zo normaal zijn 😉
Upcycling, hergebruik en schrijven
Waarom dit blog weer op pakken? Omdat ik heb gemerkt dat – in deze rare tijden van binnenzitten en nadenken- schrijven therapeutisch werkt. Lees de blogs van gisteren en vandaag op Vintage Accessoires maar eens, dan ben je weer helemaal bij. En omdat ik nog zoveel ideeën in mijn hoofd heb, die er maar niet uit willen. Noem dit blog dan maar een stok achter de deur. Zin maken, aan de slag met die warboel in mijn hoofd. Hersenspinsels. Upcycling en de moestuin. En wie weet, misschien toch nóg een kleine shop?
Ach ja, dat bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Maar we zullen wel zien. Eerst maar eens beginnen met schrijven. Eens kijken of ik mijn draai weer kan vinden. Draai je met me mee?
